Geldiğimiz doktada artık kimin ne kadar katkısı olduğunun bir anlamı kalmadı.
Adeta insanlık mutasyona uğradı.
Artık bir çok anormal şey normal, normal olan şey anormal kabul edilir hale geldi.
İdareci ve yönetici olabilmen için paranın olup ağzının iyi laf yapabilmesi yeterli.
Biz kendi kendimize ettik.
Ne bu huzursuzluk, ne bu mutsuzluk, ne bu kaygı ,ne bu endişe.
Hadi mutlu ol olabilirsen.
Önce kendimizi bitirdik sonra geleceği bitirecek nesiller yetiştirdik.
Toplumsal mutluğu değil bireysel mutluluğu seçtik onda da çuvalladık.
Şimdi artık işler çığrından çıkmaya başladı.
Bu kördüğümü çöz çöze bilirsen en başa dön döne bilirsen.
Bir avuç insan kaldı ehliyet ve liyakat diyen.
Bir avuç insan kaldı hakkı gözeten.
Çoğalmamız gerekirken azaldık.
Mücadele etmemiz gerekirken onlara uyduk.
Tüm bu yazılanların sonunda kaybettiğimiz düşünüle bilinir.
Beklide bizler bu zafere layık değiliz.
Belkide bizlerden bu davaya nefer olmaz daha kendimiz ayakta duramıyoruz.
Ne derseniz deyin artık..
Gerçi demenin de çok fazla bir anlamı yok artık .
Eskilerinde dediği gibi.
Lafla peynir gemisi yürümüyor.
Selamız okunmazsa görüşmek üzere…